Obras da vida

Obras da vida

Carlos Casares Mouriño, o autor que estivo 60 anos baixo “o sol do verán”  e que non necesitou máis tempo para crear “un país de palabras” dentro das cabezas de cada lector ou de cada ouvinte das súas verbas.

El, ensinou a escoitar as voces que arrastra o “vento ferido”; as voces “dos mortos daquel verán” que foron asasinados por un “polbo xigante” que ningún pescador puido capturar xamais, e vive para sempre na “conciencia de Galicia”.

Con tan só 34 anos, o noso homenaxeado obtivo un Premio Galaxia coa súa obra “Xoguete para un tempo prohibido” e tres anos despois, converteuse no membro de número máis novo da Real Academia Galega.

Non se pode negar a súa “ilustrísima”  traxectoria como narrador, ensaísta, articulista de prensa, editor e dinamizador cultural. Co cal se converteu nunha das figuras máis senlleiras e renovadoras da nosa literatura do século vinte.

Ademais, Carlos Casares, sabía como facer que aos rapaces lle entusiasme a lectura. Metíase nas súas mentes e observaba o mundo coa mesma sinxeleza que os nenos o observan.

Vía que no froiteiro da súa casa tiña “as laranxas máis laranxas de todas as laranxas”, que tiña unhas vacas moi grandes porque superaban o espazo de separación dos seus brazos estendidos. Un día, de tanto desexar que as cousas cambiasen de cor, logrou ver “a galiña azul”.

Por desgraza, a súa vida rematou no 2002, e con “Deus sentado nun  sillón azul” continua escribindo, como adoitaba facer, en galego.